من و پسرم

بنام حق   میرسیم به 5 دیگری، پنجم ماه دیگری، 5های ماهها که شده اند یادآوری شیرین برایم. چرتکه را میاندازم و میشود 16. 16 ماه از ورودت به جمعمون میگذرد. 16 ماه باهم بودن. 16 ماه همراه با استرسها و آرامشهای خودش. هر ماه و هر روزش خصوصیتی داشته که شده است برایم خاطره و نشد برایم تکرار و روزمرگی. اواخرش شد همراه با رویش دندانهای پشت سرهم و آخریش یا همان شانزدهمین یکشنبه خودنمایی کرد، یعنی دندان نیش چهارم. با اتمام روییدن دندانها از این رو به اون رو شدی. بعد از 1 الی 5/1 ماه که پسرکم حسابی درگیر دندان درآرودن شده بود و دیگه به بهانه گیر شدنش و کم حوصلگیش عادت کرده بودم، این چند روز انگار کوهی از دوش هایم برداشتند و هنوز نمی توان...